• MEHMET SAVAŞ: 0 505 740 45 74
  • Kurbağalama Yüzme
Yüzme Teknikleri
Kurbağalama Yüzme
  • Kurbağalama Yüzme
KURBAĞLAMA YÜZME TEKNİĞİ   ::  

  • Kurbağlama yüzme tekniğinin gelişimi

Yuvarlak hareketler kullanarak suda ilerleme biçimi antik çağlardan tanınmaktadır. O zamanlara ait kaynaklardan, bu yüzme çeşidinin Mısırlılarda, Grekler ve Romalılarda kullanıldığı ispatlanmıştır.

Yüzme öğretimi ile ilgili yazılan ilk kitapta (yazar Nicolaus Wynmann) kurbağalama yüzme tekniğinden bahsedilmektedir. Yazarın kurbağalamada kullanılan hareketleri bir kurbağanın hareketlerine benzetmesi, bizim bildiğimiz yüzme stilinden bahsedildiğine inandırmaktadır.

XIX.Yüzyılda sportif yüzme ile ilgili ilk resmi bilgiler çıkmaya başladığında, kurbağalama hareketlerinin özellikle uzun mesafelerde kullanıldığı söylenmektedir.

Bilinen en eski üzme tekniği olan, kurbağalama yüzme, Olimpiyat Oyunları programında ancak 1904 yılında , 440 yard yarışı olarak yer almaya başlamıştır. 1908 yılında 200 m yansı, 60 yıl sonra, 1968 yılında 100 m yarışı olarak hak ettiği yeri alır.
1900-1930 yıllan arasında kullanılan kurbağalama tekniği çok ilkeldi: Vücûdun pozisyonu suyun yüzeyinde çok yüksekti, baş sürekli suyun dışında idi ve yapılan hareketler devamlı ve yuvarlak bir çizgi üzerinde oluşuyordu. Bu yılların en belirleyici kurbağalama tekniği Alnımı stili idi - Baş suyun üzerinde, hareketler geniş ve yuvarlak, fakat kol hareketlerin arasındaki kayma süresi ilerlemeye belli bir ritmi vermekteydi. 1930 yılından sonra, yüzme kurallarındaki bazı yetersizliklerden faydalanarak, bazı kurbağalama yüzücüleri kolun suyu çekişinden sonra kollan sudan çıkarıyordu, bu da ilerlemeye önemli bir katkı veriyordu. İşte bu şekilde yeni bir yüzme tekniği meydana gelmiştir, o da kelebek tekniği idi. 1935 yılından itibaren kelebek tekniği kendine özgü bir statü kazanır ve bu şekilde klasik kurbağalama tekniği muhafaza edilir.

İlerleme süratini yükseltmek için kurbağalama yüzücüleri tekniğe çok sayıda değişiklikler getirmeye çalıştılar. 1950-1957 yıllan arasında suyun altında kurbağalama tekniği geliştirildi. Buna göre suyun altında yüzücü nefes almadan birkaç kol ziklesi gerçekleştirirdi. Suyun altında kol hareketi kalçaya kadar uzatıldığından dolayı daha etkiliydi, bu şekilde de ilerleme sürati çok büyürdü. 1957 yılında uzun süreli nefessiz efor sağlığa zararlı olduğundan bu stil yasaklanmıştır. Bundan sonra, yüzme yarışlarında yüzücünün sadece depar veya dönüşten sonra suyun altında bir tek hareket yapmasına izin verilmiştir.

1960 yıllarında Japon yüzücü Osaky'nin gösterdiği teknikte kolun suyu çekişi kalçalara kadar devam ederdi ve nefes hemen suyun çekişinden sonra gerçekleşirdi. Yuvarlak hareketin yerine düz ve uzun bir hareket yapıldığından dolayı ilerleme daha etkili oluyordu.

Günümüzde kurbağalama tekniğinin yeni bir değişikliğine seyirci olmaktayız. Yeni teknikte nefes alındıktan sonra baş ve omuzlar hafif suyun altına batar, hareket sanki kelebek stilindeki yalpalanmayı andırır. Bu yalpalamanın sonucunda kollar daha kuvvetli çekiş yapabilirler. Bu yeni tekniğin büyük bir yetenekle uygulanması gerekir, aksi taktirde başın suya fazla batması diskalifiye cezasına yol açar. Omuz eklemi esnek olan yüzücülerde bu fazla bir sorun yaratmaz, çünkü onlarda gereksiz yere hareket etmek zorunda değildir.
  • Kurbağalama bacak hareketinin teknik uygulaması
• Pasif evre: Bacaklar omuz genişliğinde açılır. Dizler fleksiyon yapıp, topuklar kalçaya çekilir. Bu durumda ayaklar suyu daha etkili bir biçimde itebilmek için, dışa doğru rotasyon yapar.
• Aktif evre: Dışa doğru çevrilmiş ayaklar yandan arkaya doğru suyu iter ve düzelinceye kadar devam eder. Bacaklar ve ayaklar düzelinceye kadar bu evre devam eder. Evrenin sonunda, bacaklar birleşir ve bir sonraki harekete başlamak için bir süre kayma pozisyonunda kalır.     
  • Kurbağalama bacak hareketim öğretmek için kullanılabilen egzersizler
1. Suyun dışında, ayakta, bir bacağın Seksiyon yapıp, kalçaya çekilmesi.
2. Suyun dışında, ayakta, bir bacağın fleksiyon yapıp, kalçaya çekilmesi ve ayağın dışa rotasyon yapması.
      
3. Depar taşının üstünde yatarak, yardımla, ayakların dışa rotasyon yapması.
4. Asılı pozisyonda bacak vurma hareketinin uygulanması.
5. Havuz duvarına yapışık olarak, ayakların kalaçaya çekilmesi ve dışa doğru rotasyon yapması.
6. Havuz kenarım tutarak, kurbağalama bacak hareketinin uygulanması.
7. Tahta ile kurbağalama bacak hareketinin uygulanması.
8. Tahtasız kurbağalama bacak hareketinin uygulanması.
9. Sırtüstünde kurbağalama bacak hareketinin uygulanması.
10. Mesafe arttırarak kurbağalama bacak hareketinin uygulanması.
      

11. Kollar arkada birleşik, bacak hareketinin uygulanması.
  • Kurbağalama kol hareketinin teknik uygulaması
• Aktif evre: Kollar düz olup, ileriye doğru bakar. Ellerin drşanya doğru rotasyon yapması ile birlikte, kollar dirsekten bükülür ve eller dirseğin altına gelinceye kadar suyu çekmeye devam eder. Bu pozisyondan sonra dirsekler hemen göğüs altında birleşir ve eller ileriye bakar

• Pasif evre: Kollar omuzlarla birlikte öne doğru uzatılır ve tekrar eller ileriye bakar. Kollar düzelinceye kadar pasif hareket devam eder.

Genel hatalar:
1. Kolun suyun çekme hareketinin geniş olması
2. Aktif harekete başlamadan önce ellerin bitişik olmaması
3. Pasif evrede dirseğin fleksiyonda olması.     
  • Kurbağalama kol hareketini öğretmek için kullanılabilen egzersizler
l Suyun dışında, ayakta vücut belden bııkulü olarak, kol hareketinin uygulanması.
2. Sığ havuzlarda, suda yürüme ve kol hareketinin uygulanması.
3. Bir yardımcı egzersiz yapan bacakları tutarken, kol hareketlerinin uygulanması.
4. Mesafe arttırarak kol hareketinin uygulanması.
5. El paletleri ile kol hareketinin uygulanması.     
6. Pull-buoy'la kurbağalama kol hareketi.
    
7. Dolfin bacakla, kurbağalama kol hareketi uygulanması.
  • Kurbağalama yüzme tekniğinde nefes alıp-vermenin teknik uygulaması
Modern kurbağalama yüzme tekniğinde nefes alma kolun suyu çekmesinin son kısmında yapılmaktadır. İlerlemenin etkili olması için nefes alındığında başın suyun dışına çıkarılmaması gerekmektedir Gözle görülen baş kaldırılmasının ise, dirseklerin göğüsün altındaki birleşmesinden meydana geldiğinin bilinmesinde yarar vardır.
  • Kurbağalama yüzmede hareketlerin koordinasyonu
Düzenli bir ilerleme sağlamak amacıyla, kurbağalama yüzmede kol hareketinin aktif evresinde, bacaklar düz pozisyonda olmalıdır, böylece vücut en uygun şekilde suyun üzerinde kayabilir. Bacak, hareketin aktif evresinde ise, kol, hareketin pasif evresinde olmalıdır. Çocuklara bu tür koordinasyonu anlatabilmek için, şöyle bir ifade kullanılabilir: "Kollar suyu bacaklara doğru "gönderir" ve bacak hareketi ancak suyun kalça seviyesine geldiğinde başlayabilir, çünkü yalnız bu şekilde suyu yakalayabilirler".

Kurbağalama yüzme koordinasyonu diğer stillerdeki koordinasyona göre daha kolay öğrenilebilir çünkü bu koordinasyonda başın rahat bir şekilde suyun dışında çıkarılabilmesinden dolayı, nefes daha kolay alınabilmektedir.
      
  • Kurbağalama yüzmede yüzme temposunun kullanımı
Genel olarak, günümüzde kullanılan kurbağalama yüzme tekniğinde, hem kol hem de bacak hareketinde yeterli bir kayma süresi verilmesi gerektiği tüm yüzme uzmanları tarafından kabul edilmektedir. İyi yüzücüler düzgün ve ekonomik bir ilerleme şekli sağlamak için kayma süresini nasıl kullanacaklarını iyi bilmektedirler. Düzgün teknik ve optimum tempo için bu kayma süresinin gözardı edilmemesi gerekir. Normal olarak, çok uzun bir kayma süresi ilerlemenin düzgünlüğünü ve süratini azaltır, aynı zamanda vücut pozisyonunda da istenmeyen değişiklikler meydana getirebilir.
  • Kurbağalama yüzmede yarış dönüşünün teknik uygulaması
• Duvara yaklaşılması: Kurbağalama hareketleri ile ilerlerken, vücut dümdüz, baş hafif
yukarıya kaldırılmış, el avuçları aynı zamanda ve simetrik olarak
havuzun duvarına konur.
      
• Dönüş hamlesi: El avuçları havuz duvarındayken, dirsekler fleksiyon yapar ve vücudun ağırlık merkezi destek yerine (havuz duvarı) yaklaştırılır.
      
• Tam dönüş: El avuçları duvardan bir itiş yapar, vücut ve baş duvardan uzaklaştırılır. Aynı zamanda, omuzlar ve vücut bir yana dönüş gerçekleştirir ve yüzücünün yüzü ilerleme yönüne doğru çevrilir. Bu durumda, ayak tabanları duvara yerleştirilir, nefes alınır ve vücut suyun altına girer.     
• Duvardan itiş: Suyun altındayken dizler karına fleksiyon yapar ve dirsekler vücuda yakın durumdadır. Ayaklarla duvardan iterken, kollar ilerleme yönüne, öne doğru uzatılır ve baş kolların arasındadır. Suyun altındayken komple bir kol ve bir bacak ziklesi yapılabilir.

Genel hatalar:
1. İki el avucunun duvara aynı anda değmemesi.
2. Dönüşten sonra vücudun suyun altına yeterince girmemesi.
3. Başın kollar arasında olmaması ve erken kaldırılması.     
  • Kurbağalama yüzmede yarış deparının teknik uygulaması
Kurbağalama yüzmede depar krawl stilindeki depara benzemek-cdir. Ancak suya girişi krawl tekniğinden farklıdır çünkü kurbağalamada suıyun altında yapılması gereken hareketlerden dolayı, vücudun suya daha derin girmesi gerekir.

Genel hatalar:
1. Suya girerken, vücudun suyun altına yeterince girmemesi.
2. Suyun altındayken başın çok erken kaldırılması.
  • Kurbağalama yüzmede depar ve dönüşten sonra suyun altında ilerleme evresinin teknik uygulaması
• İlk kayma süresi: Duvardan itilme sinden sonra vücut suyun altına gi rer. İlerleme süratinin azaldığını hissedince, kollar yukarıdan kalça lara kadar suyu çeker. Bu durumda, ilerlemeyi frenlememek için, çene göğüse yapışıktır.

• İkinci kayma süresi: Su çekildikten sonra vücut bu pozisyonda bir süre ilerlemeye devam eder. İlerleme süratinin azaldığı hissedilince, kollar yukarıya kaldırılır ve bacak hareketinin başlama hazırlığı yapılır. Aynı zamanda, baş yukarıya kalkar ve gözler kolların kaldırılmasını izler.

• Üçüncü kayma süresi: Kolların kal dırılmasından sonra, bacak hareketi yapılır. İlerleme süratinin azaldığı hissedilince ve başın bir kısmı suyun dışına çıktığı zaman, kurbağalama yüzme hareketleri yapılmaya başlanır ve nefes alınır.

Genel hatalar:
1. Kol hareketinin bitimi ile bacak hareketinin başlaması arasında bir kayma süresinin gerçekleşmemesi.
2. Kol hareketinin kısa olması.
3. El avuçlarının kalçanın yanına getirilmemesi.
4. Kol hareketinin ya düz kolla ya da kolun fleksiyonda olarak yapılması.     


kaynak:

Ana Maria Olaru - Sportif yüzme, 1998

Ana Maria Günsel - Herkes için yüzme, 2005